網友：
半夜2點的時候，陪朋友到醫院看診。在醫院外面等著朋友時,我看到有個男生(大約30歲）坐在急診室外。當時他看起來很累也很憔悴…
於是我就走先前跟他聊天打招呼，詢問之下那個人叫Yunting是來自Sabah的一個原住民(Sinuran,Ranau一個偏僻的地方)，而他是送他兒子看急症(兒子高燒不退)。
從他家到醫院只有 70 KM的距離，但是要用24小時才能到達！
Yunting說為了送孩子來醫院,他可是搭船然後一路帶著孩子走來醫院的因為根本就沒有馬路通往他住的kampung！
他也有幾名孩子，可是全部都還沒上學，因為在他Kampung並沒有學校而他也沒錢讓孩子去學校上學。
於是我便問了他做什麼工作，薪水多少錢。
他的回答讓我馬上流淚了…….
Yunting說他是從事砍伐木材的,而他的公司每個月只給他RM 10 和 一些食材 (每個月會有直升機把食材送給他們)。
———————————————————————
這些真的發生在馬來西亞嗎？為什麼外勞在馬來西亞的工錢還可以高過當地人！簡直不敢相信…如果你一個月薪水只有RM 10，你會怎樣？
請大家分享讓更多人知道！這種事不應該繼續發生…
原文:
LELAKI YANG HANYA MENDAPAT GAJI RM10 SEBULAN MASIH WUJUD DI SABAH.
Baru-baru ini, saya telah singgah ke sebuah hospital di pekan Ranau, Sabah sekitar jam 2.00 pagi untuk menemani sahabat saya yang sakit akibat keracunan makanan.
Sambil menanti rakan saya yang sedang menerima rawatan di bahagian kecemasan hospital tersebut, mata saya tiba-tiba tertumpu kepada seorang lelaki yang berumur sekitar 30-an duduk di hadapan wad kecemasan dengan wajah yang sangat lesu dan lemah.
Lantas, saya mengambil keputusan untuk menyapa lelaki tersebut dan berborak bersama beliau.
Lelaki itu bernama yunting dan berasal daripada sinuran (sebuah kawasan pendalaman di Ranau). Beliau datang ke hospital kerana terpaksa menghantar anak beliau yang demam panas ketika itu.
Perjalanan dari pendalaman Sinuran ke pekan Ranau memakan masa satu hari (24 jam) walaupun jaraknya hanya sekitar 70 km sahaja.
Menurut abang yunting, beliau terpaksa menaiki bot dan berjalan kaki dalam jarak yang cukup jauh kerana tiada jalan raya untuk menuju ke kawasan tempat tinggal beliau di Sinuran.
Semua anak-anak beliau juga tidak bersekolah kerana tiada sekolah yang dibina di kawasan tersebut dan beliau juga tidak mampu untuk menghantar anak-anak beliau ke sekolah kerana masalah kewangan.
Kemudian, saya bertanya apa pekerjaan beliau dan berapa pendapatan beliau sebulan.
Satu jawapan daripada beliau yang membuatkan saya terdiam dan menangis seketika.
Beliau beritahu yang beliau bekerja sebagai pemotong pokok dan memperolehi gaji oleh pihak syarikat hanya sebanyak RM10 sebulan dan diberikan bahan-bahan makanan asas yang akan dihantar oleh helikopter setiap bulan.
Hati saya bagai dihiris dengan pisau ketika itu. Sakit dan pedih.
Saya segera menamatkan perbualan kami ketika itu sambil bersalaman bersama beliau kerana rakan saya telah selesai menerima rawatan.
Saya sempat juga menasihat abang yunting agar berpindah ke tempat yang lebih dan membina masa depan yang cerah.
*****
Semoga Allah swt memberkati kehidupan abang yunting.
*****
Muhammad Asyraf Che Ani.
12.00 Tengahhari.
23 September 2015/9 Zulhijjah 1436 Masihi